روزی روزگاری...

  

    گنجشک به خدا گفت : « لانه ی کوچکی داشتم،آرامگاه خستگی ام،سرپناه بی کسی ام، طوفان تو آن را  از من گرفت.»

خدا گفت :

   « ماری در راه لانه ات بود،تو خواب بودی، باد را گفتم لانه ات را واژگون کند،آنگاه تو از کمین مار پر گشودی!!!

چه بسیــــــار بلا ها که از تو بواسطه ی محبتم دور کردم و تو ندانسته به دشمنی با من برخاستی!»

اخلاق ناصری

آدمی باید بسیار نگوید و سخن دیگری به سخن خود قطع نکند و هرکه حکایتی یا روایتی کند و او بر آن واقف باشد،وقوف خود بر آن اظهار نکند،تا آنکس آن سخن به اتمام رساند و چیزی را که غیر از او پرسند،جواب نگوید.اگر سوال از جماعتی کنند که او داخل آن جماعت بود،بر ایشان سبقت ننماید و اگر کسی به جواب مشغول شود و او بهتر جوابی از آن قادر بود،صبرکند تا آن سخن تمام شود،پس جواب خود بگوید بر وجهی که در متقدم طعن نکند و در محاوراتی که به حضور او میان دو کس رود،خوض ننماید و اگر از او پوشیده دارند،استراق سمع نکند و تااو را باخود در
آن مشارکت ندهند،مداخلت نکند.

اخلاق ناصری،خواجه نصیرالدین توسی

زندگی میدان جنگ است!

بعضی موقع میشینم یه گوشه کز میدمو به اتفاقاتی که توی زندگیم افتاده فکر میکنم.هم درمورد اتفاقات خوب و هم درمورد اتفاقات بد زندگیم فکر میکنم و همش تو فکر اتفاقات بد نیستم.به اون زمانیکه از ناحیه ی پا ناقص شدم.به بیماریم. به ...

اه نگم بهتره

تو همین بعضی موقع ها که یه گوشه کز میدم،بخدا میگم ،خدایا آخه چرا من؟چرا من باید اینجوری بشم؟چرا اتفاقات بد زندگیم باید اینقدر مهلک باشه؟! و کلی از این چرا ها...اما یخورده که فکر میکنم میبینم که اصلا حرفم منطقی نیست.چون با این چرا ها نشون میدم که دوست دارم بقیه ی آدما این مشکلات رو داشته باشند.به خودم میگم:خوب هر آدمی هم مشکلی داره نمیشه که تو هم مشکل نداشته باشی چون اینجوری از عدالت خدای خودت خارج شدی.وقتیکه من اینجوری میگم نشون میدم که انسان دوست نیستم چون اگر انسان دوست بودم اینجوری نمیگفتم که بقیه ی آدما به مشکل من دچار بشن.پس منم باید مشکل داشته باشم .وقتی این حرفا رو میزنم به قدرتی دست پیدا میکنم که باعث میشه با مشکلاتم مبارزه کنم.به شما هم پیشنهاد میکنم که بجای اینکه زانوی غم بغل بگیرین و بخدا بگین چرا چرا چرا،بیاید با مشکلات مبارزه کنید.زندگی میدان مبارزست و شما خواسته یا ناخواسته وارد آن شده اید .پس بجنگید تا باقی بمانید!